dimanche 28 février 2010

Campanades a morts


3 de marzo 1976

Gasteiz


http://fr.youtube.com/watch?v=cyErfhr8R-c



Lluis Llach



Catalaan, geboren in 1948 te Verges onder het franquisme, maakte al vlug deel uit van een groep intellectuelen die probeerden te weerstaan aan de culturele genocide. Zijn muziek werd zijn « wapen »

In 1967 gaf hij een eerste concert en een jaar later kende hij het succes. Zijn compositie, L’Estaca, bezong de hoop en de strijd tegen het autoritaire regime en werd, ondanks gecensureerd, een hymne tegen het fascisme.

De concerten vermenigvuldigden zich ondanks een politieverbod. Opgespoord door de politie moest hij, van 1971 tot 1976, aziel zoeken in Parijs

Na de dood van Franco kon hij in Barcelona optreden tijdens concerten die honderdduizend muziekliefhebbers verzamelden!

De platen volgden elkaar op en in 1997 kwam een compilatie op de markt. In 1999 verscheen bij East West een Anthologie bestaande uit 4 CDs met de mooiste momenten van zijn carrière.

In de lente van 2007 zou hij, na 40 jaar optreden, stoppen met toeren. Zijn afscheidstournee starte op 3 maart 2006 in de Baskische hoofdstad Gasteiz. Daar speelde hij 30 jaar geleden het beroemde “Campanades a morts”

Campanades a morts
fan un crit per la guerra
dels tres fills que han perdut
les tres campanes negres.

I el poble es recull
quan el lament s’acosta;
ja son tres penes mes
que hem de dur a la memoria.

Campanades a morts
per les tres boques closes;
ai d’aquell trobador
que oblidès les tres notes!

Qui ha tallat l’alè
d’aquests cossos tan joves
sense cap mès tresor
que la rao dels que ploren?

Assassins de raons i de vides que mai no tingueu repos en cap dels vostres dies
i que en la mort us persegueixin les nostres memories.

Hij toondichte dit lied nadat hij op de radio gehoord dat Baskische syndicalisten gedood werden door de politie…



http://fr.youtube.com/watch?v=n23V_AnK_5Q

http://fr.youtube.com/watch?v=IDFT7U0eFr0&feature=related

http://fr.youtube.com/watch?v=2_G5Lpsgyq4&feature=related


mardi 9 février 2010

Intimidatie en broodroof








Na 16 maanden voorlopige hechtenis is Peio Serbielle is nu al 4 jaar niet langer achter de tralies maar nog steeds de gevangene van de Staat! Wachtend op een proces, blijft hij verplicht zich te melden op de gendarmerie en mag nog steeds het land niet verlaten.
Voor een artiest, een zanger, die contracten met het buitenland moet negeren is dit een ramp! Nog meer wanneer hij zich verantwoordelijk voelt voor de muzikanten die hem begeleiden en door deze maatregel eveneens gestraft worden.
Voor allen gaat het hier niet langer om een straf maar om broodroof!
Peio is, sinds zijn vrijlating nooit meer ondervraagt! Zijn geval lijkt de minste van de bekommernissen! Waarom deze intimidatie? Moet het Baskische lied opgesloten blijven?

http://jt.france3.fr/regions/popup.php?id=b33a_1920&video_number=3

Na de reclamespot en 06 :20 min