Maite zaitut, ez

Maite zaitut, ez

Veertig jaar werken
In de hoogovens,
Maar in zijn hart nog steeds een boer!
In oktober grilde hij rode pepertjes,
Met zijn soldeerbout,
Op het balkon van zijn arbeidersflat.
Zijn stem kon eenieder
het zwijgen opleggen.
Alleen zijn dochter durfde hem trotseren.

Hij zei nooit: “Ik hou van je”

De tabak en staalstof verbrandden
Zijn stembanden.
Twee klaprozen die weldra hun kop lieten hangen.
Toen hij zijn pensioen nam, trouwde zijn dochter
En verhuisde naar een andere stad
Hij gaf haar een geschenk:
In de loop der jaren had hij, in de fabriek, stukken staal genomen
En beetje bij beetje
Soldeerde hij een stalen bed.

Hij zei nooit: “Ik hou van je”